Un pobo visto desde un outeiro que se atopa en fronte a el é observado como un modelo arquitectónico iluminado polas luces dunha casa. Os sons anulan a distancia do plano e amplifican os detalles dos lugares e das situacións iluminadas polos feixes de luz. Tanto os lugares como as situacións aparecen como miniaturas e ademais están animados polas luces da habitación. Os sons dunha banda de vento cambian e duplícanse. O aria dunha ópera, privada de voz, reverbera nas luces e na paisaxe subtraídas.